In november kreeg ik de details van het garen dat ik moest gebruiken, Dibadu Etudes Seda de Campo. Prachtig garen van zijde en linnen.
In december ben ik flink aan de slag geweest. Eerst proeflapjes (in het rond) maken om de goede steken-verhouding te krijgen.
Veel nut bleek dat niet te hebben, want na een centimeter of 20 van de top bleek dat het veel te breed werd. Ik denk dat het kwam omdat er heel los gebreid moest worden. Daar ben ik kennelijk niet zo goed in. Dus alles weer uitgehaald en met een kleinere naald begonnen.
Aan de zijkant zit een mooi patroon met speciale steken.
Het patroon van de top was prima te volgen, hoewel ik wel flink wat opmerkinkjes had. Maar dat is juist het doel van test-breien.
Voor de boord bij de hals en de armgaten moest je steken opnemen. Een heel gepruts. Het handigst vond ik om dat met een haaknaald te doen, zodat je de draad door/langs een aantal draden kunt halen zeg maar, waardoor je gaatjes goed kunt voorkomen.
Ik had anderhalve maand de tijd. De top was voor de deadline klaar, inclusief draadjes afhechten en blokken.
Maar... daarna heb ik 'm helemaal uitgehaald. De hals was te hoog (en wat smal) geworden. Dat kwam omdat bij mij het aantal toeren op 10 cm flink afweek van het patroon. Bij de schouderbanden had ik te veel toeren weggelaten. Verder vond ik de gaatjes aan de zijkant van het speciale patroon niet mooi, omdat je daar alles doorheen ziet. En ik vond ook de hele top vrij doorzichtig vanwege het losse breien, en daardoor op sommige plekken ook flink onregelmatig.
Dus, opnieuw begonnen met een nog kleinere naald. Flink aan het rekenen geweest voor het juiste aantal steken en rijen (totaal, naast het patroontje, armgat, hals,...). Dat ging in één keer goed. Gelukkig maar, want ik was het ondertussen wel zat.
Met de tweede versie ben ik heel tevreden. Mijn eerste gebreide kledingstuk!
(Wat een verschil in kleuren op de verschillende foto's! Het blijft moeilijk om kleuren goed op de foto te krijgen.)
